zondag 23 februari 2014

Maar buiten is het feest, Arthur Japin


 ‘Er zijn maar twee plekken waar je niets kan overkomen. Wij hebben dat al jong geleerd. Helemaal veilig ben je òf weggeborgen in het donker, zodat geen mens je zien kan, òf in het volle licht van de schijnwerpers, waar niemand je kan missen.’

hiermee begint het boek, dat je in zijn greep zal houden door alle honderden bladzijden. het verhaal neemt je mee op reis, en je zal je als op een andere wereld voelen, een wereld waar je misschien zelf wel langer in zou willen vertoeven.

In het boek is er sprake van een zeer boeiend verhaal van een zangeres die op haar gebroken jeugd terugblikt. Je ontwikkelt door de unieke schrijfstijl een medelevend gevoel met de hoofdpersoon en zou in willen grijpen, je voelt je machteloos, je wil zelf de wereld van het boek instappen en te hulp schieten.

Dit blijkt verder in dit boek ongegrond door er achter te komen dat de hoofdpersoon zich ijzersterk ontwikkelt en tot haar hele zijn is gekomen dankzij de gebeurtenissen uit haar jeugd, die door haar stiefvader zo kapot gemaakt is.

Deze emoties worden in sommige delen echter weggelaten, wat een heel groot pluspunt blijkt te zijn. De langere minder interessante stukken worden weliswaar verteld, maar voelen niet erg aanwezig door de afwezigheid van veel detail, waardoor je als het ware door die passages heen zweeft.

 Ook de karakters en plekken zijn geweldig beschreven, het voelt aan alsof je er gisteren was, en de een na de andere persoon uit het boek tegen kan komen, en een gesprek met ze kan voeren, al zou je al weten waar het over kan gaan, omdat je de gehele levensloop van personen komt te weten, wat je alleen nog maar meer gehecht maakt aan de wereld va het boek.En dan de conflicten, die elkaar met regelmatige pauzes opvolgen. Op deze wijze worden drukke stukken geweerd en leest het toch lekker weg. Arthur Japin staat bekend om deze schrijfstijl en wordt hier terecht ook om geprezen. Verder zit er in alles een logische volgorde, waardoor het boek niet té lastig wordt en redelijk op hetzelfde niveau blijft hangen.

De titel is enorm uitnodigend en verhuld nagenoeg het gehele plot. Echter, zodra je het boek uitgelezen hebt en weggelegd realiseer je je de afkomst van de titel, en realiseer je je hoe mooi deze gevonden is en kan je niets dan glimlachen.

kortom, het boek leest heerlijk weg, heeft genoeg diepgang en heeft een bijzonder verhaal. Tot mijn spijt is het geen nummer 1 bestseller geworden, maar wat niet is kan nog komen.En dat is 'Why I love this book'